Bij GGzE worden jaarlijks cliënten en medewerkers herdacht die in het afgelopen jaar zijn overleden. Deze herdenkingsbijeenkomst in de kapel op Landgoed De Grote Beek, biedt een plek voor herinnering, erkenning en verbinding. Dit jaar waren er zo’n 60 aanwezigen.
De herdenking is rond Allerzielen; van oudsher een katholieke aangelegenheid waarbij overledenen worden herdacht. Onze herdenking is in eerste plaats bedoeld voor nabestaanden, maar cliënten en medewerkers zijn zeer welkom. De herdenking biedt ruimte om ook stil te staan bij het leven van iemand anders die zij hebben verloren. Vaak is dat een familielid of vriend, maar soms ook een huisdier. Er worden teksten voorgelezen en muziek geluisterd. Ook wordt van iedereen de naam genoemd. "Het noemen van de namen is het belangrijkste. Nabestaanden en betrokkenen krijgen de kans om bij de betreffende naam naar voren te komen en een kaarsje aan te steken. Het biedt troost en erkenning en kan helpen bij rouwverwerking. Het moment laat zien dat de naam en de persoon niet vergeten zijn", vertelt Alice Bremmer, geestelijk verzorger en voorganger van de herdenking dit jaar.
“Ik vond het erg indrukwekkend dat er ook medewerkers waren die stilstonden bij de cliënten die geen betrokken nabestaanden hadden. Op die manier wordt niemand vergeten. Dat vind ik ook een gebaar van GGzE naar buiten toe: zo werken wij; hier word je niet vergeten”, zegt Alice.
De steen als krachtig symbool
Het hele jaar door is er aandacht voor herdenken. Wanneer iemand in de rouw is, wordt het ritueel van de steenherdenking aangeboden door de geestelijk verzorgers van GGzE. Dan wordt de naam van de overledene op een steen geschreven die vervolgens in de kapel komt te liggen. Deze stenen symboliseren het gewicht dat elk leven in de schaal legt. Alice verwijst naar het nummer De Steen door Bram Vermeulen waarin hij zingt: “Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde. Het water gaat er anders dan voorheen. De stroom van een rivier hou je niet tegen. Het water vindt altijd een weg omheen. Misschien eens gevuld door sneeuw en regen, neemt de rivier mijn kiezel met zich mee. Om hem dan glad en rond gesleten, te laten rusten in de luwte van de zee.”
Na de gezamenlijke jaarlijkse herdenking, kunnen nabestaanden deze steen meenemen. Indien de steen niet wordt meegenomen, krijgt deze een plek op de begraafplaats van GGzE.
