Bewoners ‘Wonen in de luwte’ blij met tiny houses

De twaalf tiny houses vormen een community waar mensen de kans krijgen om in een veilige omgeving, in rust en met ondersteuning, de regie over hun eigen leven te hernemen; een tussenstap naar het doorstromen naar een reguliere huurwoning. Zes tiny houses zijn bestemd als doorstroomwoning en de andere zes zijn voor langer durende bewoning beschikbaar.

Een van de bewoners is de 55-jarige Marcus. Geboren in een gezin waar de nodige problemen spelen. Zo komt het dat hij in zijn vroege jeugd met het gezin bij zijn opa en oma woont. Marcus: “Dat zijn heel vredige jaren. Daarna gaat het mis en kom ik in de hulpverlening terecht.” Na vele moeilijke jaren volgt op 23-jarige leeftijd zijn eerste opname in een GGz-instelling. “Na viereneenhalf jaar krijg ik de boodschap dat ik uitbehandeld ben. Ik voel me letterlijk uitgespuugd en beland uiteindelijk in een beschutte woonvorm. Ik ben geen mens om tussen vier muren te zitten. Tegen alle adviezen in ben ik weer gaan zwerven tot een vriend me onderdak bood. Anderhalf jaar werkte ik in zijn drukkerij. Ik was weer even van de straat.” Marcus kent maar weinig vreugdevolle momenten. Behalve als hij als internationaal vrachtwagenchauffeur op de weg zit. Dat werk is zijn lust en leven. Hoe dichter bij huis, hoe slechter het hem gaat. Hij raakt verschillende keren dakloos. Zijn woonsituatie varieert van dakloos en opnames in een ggz-instelling tot verblijf in diverse campers, een chalet en een woonwagen.

(Tekst gaat verder onder afbeelding)

Zes jaar geleden komt Marcus voor zijn eerste opname bij GGzE terecht. Later volgt nog een opname. Hij ziet dat er tiny houses op Landgoed De Grote Beek worden geplaatst. Samen met zijn behandelaar onderneemt hij de nodige acties en zo woont hij nu sinds maart in een van de tiny houses. Marcus: “Vanaf het begin heb ik het huis als een gemoderniseerde woonwagen beschouwd. Dit is niet mijn eindstation. Ik heb weer een Chevrolet met camperkenteken gekocht. Die moet nog helemaal als camper ingericht worden maar als dat klaar is, vertrek ik naar Spanje. Dan koop ik daar een huisje dat als uitvalsbasis kan dienen want ik moet reizen.” Het tiny house geeft hem de rust om te herstellen en zijn plannen voor de toekomst te realiseren. “Weet je”, zegt Marcus, “ik heb een heftig, maar leerzaam leven gehad. Ik geloof niet in toeval; alles wat je overkomt kun je weer gebruiken want aan elke negatieve gebeurtenis zit iets positiefs. Geen wrok, geen wraak. En je kunt ook maar beter niets verwachten, want een verwachting is altijd de kortste weg naar een teleurstelling. Totdat mijn camper ingericht is, ben ik heel blij dat ik hier kan wonen. Met alle bewoners vormen we hier een community. We zijn gelijkgestemden, we staan voor elkaar klaar en helpen elkaar. Voor mij is wonen in de luwte een mooie opstap voor de rest van mijn leven. Mijn toekomstperspectief is goed!”

Dit succes is niet zomaar gekomen. Het project heeft een lange aanloop gehad. Hanneke Henkens, manager GGzE De Boei: “Er moesten veel vragen beantwoord worden. Welke regels gelden voor de woningbouw, welke voor de ggz? Hoeveel woningen gaan we bouwen, voor wie, hoe? Toen dat allemaal was uitgezocht en uiteindelijk tot de bouw kon worden overgegaan kwam corona. De levering materialen was op bepaalde momenten een probleem. Zo moest de start van het project diverse keren worden uitgesteld.”

“Het is een nieuwe vorm van huisvesting”, zegt Irene van Eijk, coördinator DOOR!/GGzE. “Ook al was de weg lang; ik ben blij dat we de moed niet hebben opgegeven. We kunnen nu echt een succes vieren. Het project voorziet in een behoefte en de bewoners hebben inmiddels een echte community gevormd. Het is heel mooi om te zien dat de bewoners het hier fijn hebben.”

Dat de praktijk soms nog vraagt om creatieve oplossingen beaamt Chantal van Hout, woonconsulent bijzondere klanten van Trudo. “Door de constructie die is gekozen, is de rolverdeling tussen GGzE en Trudo soms nog niet duidelijk. Denk hierbij bijvoorbeeld aan facilitaire voorzieningen. Soms is het dan nog even zoeken hoe het zit maar we werken hierin heel fijn samen. Deze samenwerking nodigt uit om te kijken of we nog andere woonvormen kunnen ontwikkelen.”

Bewoners die aan tafel zitten bevestigen dat ze zich heel fijn voelen in hun eigen woning, maar ook met elkaar. Van de recent geleverde picknicktafel wordt gretig gebruikgemaakt. De huizen zijn duurzaam gebouwd; met warmtepomp en zonnepanelen. “Het is alleen schrikken als de kastanjes vallen”, merkt een van hen op. “Die maken flink wat herrie.” Maar ook daarvoor wordt naar een oplossing gezocht.