Duizenden cliëntverslagen zijn er door de handen van Alga de Jong gegaan. Van haar 17e tot haar 62e werkte ze als secretaresse. Ze begon bij het Medisch Opvoedkundig Bureau voor kinderen met diverse problemen. “Er ging een wereld voor me open. Ik was me toen nog helemaal niet bewust van de grote problemen die zich binnen een gezin kunnen afspelen.” Ze notuleerde tijdens maandelijkse overleggen, verstuurde brieven naar huisartsen, werkte cliëntverslagen uit…. “Via die verslagen kon ik de ontwikkelingen van het kind en gezin volgen. Het was soms net alsof ik een boek las. Mooi om te lezen hoe ze vooruitgingen.”
Er was ook een rol weggelegd voor haar teckel Sam. Die kwam weleens mee naar kantoor. “Zijn aanwezigheid verlaagde voor kinderen de drempel om met de hulpverleners te praten. Ik ben er dan ook heel enthousiast over dat therapieën met dieren nu ook tot de mogelijkheden behoort.”
Weerbaar
Rond 1980 voegden verschillende hulporganisaties zich samen tot een RIAGG. Alga werd toen secretaresse van de directeur Behandeling. Ze kwam daarmee terecht in een bredere tak van hulpverlening met doelgroepen van jong tot oud. “Het meest interessante vond ik de bijzonderheden. Cliënten die het niet eens waren met hun behandeling bijvoorbeeld. Of cliënten die gedwongen werden opgenomen. Dat is een heel proces. Vanaf de zijlijn kreeg ik tijdens overleggen veel interessante casussen te horen. Hoe kan iemand zo ontsporen en hoe kunnen we daar ondersteuning in bieden?”.
Cliënten kwamen ook weleens verhaal halen bij Alga. Soms op agressieve wijze. “Ik ben ook weleens achtervolgd na werktijd. Er kwamen trainingen om met dit soort situaties om te gaan. Ik vond het best wel eng, maar ik werd wel weerbaarder.”
Spoor van bloeddruppels
Wat ze niet snel zal vergeten is het standje dat ze kreeg van de politie. Alga kwam op een ochtend als eerste aan bij kantoor. Ze zag dat het glas van de achterdeur gebroken was, ging naar binnen en volgde het spoor van bloeddruppels. “Mijn nieuwsgierigheid was groot.” Ze trof een slapende man in de wachtkamer aan die wakker schrok. “Hij zei: ‘Ik kom op tijd zodat ik niet te laat ben voor mijn medicatie’. Het was gewoon niet in hem opgekomen dat hij buiten had moeten wachten!” Zelf vond ze het wel komisch, maar de later opgeroepen politie wat minder. “Ze zeiden dat ik dit nooooit meer zo mocht doen.”
Samenvoeging
Toen in 1995 het huwelijk met GGzE was voltrokken, kwam Alga op Landgoed De Grote Beek terecht. Een samenvoeging die ook de inwoners van Eindhoven niet ontging. “Het samenkomen van ambulante en klinische zorg was wel bijzonder. Mensen vonden het raar dat ambulante zorg samen met “het gekkenhuis” ging. Men wilde eigenlijk helemaal het terrein niet opkomen. Dat was eng. Ambulante zorg had dat imago niet zo sterk. Door de samenvoeging werd er langzaamaan wat anders tegen het terrein aangekeken. Misschien was het toch zo eng nog niet. De communicatie naar buiten werd ook opener; er kwamen bijvoorbeeld wijkbijeenkomsten. Ook werd het terrein vrij toegankelijk. Een heel positieve ontwikkeling. We zijn er nog niet, maar het is een enorme vooruitgang.”
De laatste jaren werkte Alga bij HRM als projectassistente voor loopbaanadviseur Antwanet Tool. Zij houdt zich bezig mobiliteitstrajecten voor boventallige, vrijwillige en re-integratie medewerkers. “Ik organiseerde interne workshops, netwerkbijeenkomsten, verzorgde de locaties, techniek, catering, correspondentie… Erg leuk werk. Ik denk dat ik in al die jaren zo’n 500 medewerkers langs heb zien komen.”
Geen computer meer
Deze maand is Alga met pensioen gegaan. Wat haar betreft wordt het voorlopig een computervrije periode. Tijd voor boeken. Daar heeft ze nu de rust voor. “Als secretaresse heb ik geleerd teksten te scannen om de belangrijke punten er snel uit te halen. Dus normaal een boek lezen kon ik bijna niet meer.”
Veel leesplezier, Alga!