Soms heb je een ontmoeting waaruit nieuwe inzichten ontstaan. Coen, cliënt bij GGzE, met steeds meer ruimte om zich als kunstenaar te profileren en Marlies, medewerker bij ons Centrum voor beZINning hadden zo’n bijzondere ontmoeting. Daaruit is de kunstwandeling “ONGEZIEN’ ontstaan op landgoed De Grote Beek. Deze was te zien van 10 tot 25 januari te zien.
Het blijkt dat zij allebei creatievelingen zijn die in metaforen spreken. Vertalen wat je zeggen wilt door beeld te gebruiken! Soms letterlijk.
Coen had het concept al uitgeprobeerd. De techniek was heus niet eenvoudig en moest soms verder worden uitgediept maar het effect was frappant. Een metafoor van hoe men soms nog steeds naar mensen in de psychiatrie kijkt. En zo werd het ‘neergezet’ in een wandeling over Landgoed De Grote Beek, in januari op grijze, donkere en saaie dagen om mensen naar buiten te lokken om “iets anders te zien”. Foto’s van kleine hoekjes die in het straatbeeld wegvallen. Objecten, gewone dingen die op gewone plekken staan, soms onbeduidend in een klein hoekje, worden onverwachts benadrukt. Het gewone bijzonder maken.
Coen: "Altijd al wil ik iets maken van iets dat mij verwondert en wat anderen dan verwondert. Maar als ik het maak, dan verwondert het mij niet meer. Dat is een grote discrepantie." Bij ‘ONGEZIEN’ voelden we op momenten dan ook de obstakels omdat je anderen toch eigenlijk niet kunt sturen in deze verwondering. Het is als schreeuwen om stilte. Hoe kun je dan mensen attent maken dat er genoeg bijzonders gebeurt rondom hen? Daarom is de wandeling uitgezet met op een plattegrond 10 gemarkeerde plekjes met een verwondering. Maar daarnaast nog eens zo’n 10 extra punten waar je zomaar tegenaan kunt lopen, het onverwachte komt dan in je blikveld. Langslopend is het eerst vervreemdend. Daarna komt de verwondering. Wat is hier aan de hand. Dan bemerk je dat je het alleen goed ziet vanuit het juiste standpunt. Je eigen perspectief kan je, nee: moet je aanpassen om het goed te zien.
Een wandelaar zei: "Ik wou dat mijn behandelaar ook even een paar passen zou verschuiven, zodat hij mij ziet."
